این استاد دانشگاه تصریح کرد: آمریکایی ها وقتی این موضوع را کنار شکافی که میان کشورهای عضو گروه 1+5 افتاده است، قرار می دهند به این ضرورت می رسند که باید به روند دستیابی به توافق با ایران سرعت بیشتری بدهند، پیش از آنکه اختلافات بیشتر شود.

 وی تاکید کرد: شاید به همین دلیل بود که وزیر خارجه آمریکا برخلاف سایر وزرای خارجه کشورهای عضو گروه 1+5 سه روز در وین می ماند تا راه هایی کاهش اختلافات با ایران را بررسی کند.

 بیگدلی گفت: در طول این سه روزی که کری در وین بود و پس از چهار دور دیدار با وزیر خارجه ایران آنچه که اتفاق افتاد تغییر لحن هر دو طرف بود، به طوری که از روز نخست دیدارها تا روز آخر، لحن نمایندگان ایران و آمریکا تا حدودی ملایم تر از قبل شد.

 یادشده افزود: حتی در این بین آقای ظریف اظهار نظرهای جدید و جالبی بیان داشتند مبنی بر اینکه خط قرمزها برای همیشه قطعی نیستند و ما می توانیم حول این خطوط قرمز برای رسیدن به توافق مانور دهیم.

 این کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: بر همین اساس می توان انتظار داشت که برای دستیابی به توافق، احتمالا ایران موافقت خواهد کرد که فعلا نیازهایش به اورانیوم را با همین میزان سانتریفیوژ فعال تامین کند و 190هزار سو را به بعد از مرحله اعتماد سازی موکول کند.

 وی تاکید کرد: طرف مقابل هم یقینا انعطاف هایی از خود نشان داده است که این انعطاف البته نیاز به تایید نهایی پیدا کرده است که جان کری وزیر خارجه آمریکا راهی واشنگتن شده است تا نظر رییس جمهور و کنگره را برای انعطاف نشان دادن بیشتر در مذاکره با ایران جلب کند.

 این استاد دانشگاه گفت: برخلاف آقای ظریف که با اختیار تام، به وین رفته است و روند مذاکرات را لحظه به لحظه با تهران چک می کند، به نظر می رسد که آقای کری فاقد این اختیار باشد.

 وی با تاکید بر اینکه به احتمال فراوان جان کری می تواند نظر رییس جمهور و کنگره را برای دادن امتیازهای بیشتر به ایران جلب کند گفت: آمریکایی به خوبی می دانند در این مرحله از مذاکرات هیچ راهی جز توافق با ایران ندارند. فضایی که اکنون ایجاد شده است و هر دو طرف را در مرحله حساس تاریخی قرار داده است به سادگی به دست نیامده است که به سادگی بخواهد از دست برود.

 این استاد دانشگاه با بیان اینکه ممکن است که همه خواست های ایران (به خصوص در مورد تحریم ها) در جریان رایزنی های کری با اوباما و کنگره تامین نشود گفت: آمریکایی ها معتقدند که لغو یکباره تحریم ها در همان ابتدای دستیابی به توافق جامع امکان پذیر نیست چرا که این تحریم ها برای وضع شدن مقدماتی را طی کرده است و برای لغو آن هم احتیاج به مقدماتی است.

 وی افزود: بنابراین راه بینابینی که ممکن است در این مرحله وجود داشته باشد این است که پس از دستیابی به توافق جامع، تحریم ها علیه ایران به حالت تعلیق درآید و بعد از پایان توافق جامع یا مرحله نهایی اعتمادسازی، تحریم ها به طور کامل لغو شود.